1استادیار روابط بین الملل، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران
2دانشجوی دکترای روابط بین الملل، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده
یکی از مهمترین دستاوردهای راهبردی کشورها در عرصه روابط بین الملل، قدرت می باشد. قدرت نرم از دهه 1990 در جهت بهینه کردن سیاست خارجی و به دلیل کم هزینه بودن و مشروعیت آن نسبت به قدرت سخت به عنوان ابزاری برای کسب نتایج مطلوب مورد توجه کشورها قرار گرفت. قدرت سخت موکد قدرت زور و اجبار در قالب عوامل مادی و نظامی بود. آمریکا در دهۀ اول پیروزی انقلاب، تمام توان خود را از طریق قدرت سخت برای بر اندازی نظام جمهوری اسلامی ایران بکار گرفت. با شکست اقدامات آمریکا در بکارگیری قدرت سخت علیه ایران، سیاست استفاده از قدرت نرم را اتخاذ کرد و رویکرد خود را از تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران تغییر داد. سوال اصلی پژوهش حاضر است این که «مولفه های قدرت نرم آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران چه بوده است؟» در راستای پاسخ به سوال، این فرضیه را میتوان مطرح نمود که رفتار سیاسی آمریکا با توجه به گسترش قدرت، و ناکامی در اقدامات سخت افزاری دگرگون شد و از ابزارهایی مانند دیپلماسی و عوامل غیر مادی برای نفوذ و تغییر نظام سیاسی در قبال ایران اتخاذ کرد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است.
ابتدای صفحه