نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 عضو هیات علمی و استادیار علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
2 دانش آموخته دوره کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
چکیده
در دوره قاجار و در آستانه انقلاب مشروطه، از یک سو شاهد برقراری ارتباطات گسترده میان ایران و غرب و از سوی دیگر نظارهگر شکلگیری نیروی اجتماعی نوظهوری هستیم که بهتدریج با نیروهای سنت گرا به چالش برمیخیزد. این گروه که روشنفکر نوگرا بودند، نقش مهمی در پیدایش افکار اصلاحی در جامعه و وقوع انقلاب مشروطه داشتند. بدین‌سبب در نوشته حاضر ابتدا مدرنیته و پیشینه تاریخی آن در ایران بررسی می‌شود، و آنگاه مواضع دو تن از مهمترین روشنفکران غیردینی یعنی میرزافتحعلی آخوندزاده و میرزا ملکم‌خان ناظم‌الدوله نسبت به مدرنیته و مذهب مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد.
کلیدواژه‌ها
)