نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

• ملکتاج خسروی ¹
• سید رحمت اله برزنجه عطری ²

¹ استادیار علوم سیاسی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

² دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

     سیاستگذاری عمومی از منظر رفاه عمومی به مفهوم مطالعه و بررسی خدمات اجتماعی و رفاهی دولت است. این خدمات غیرسیاسی هستند و عمدتاً شامل مسکن، تأمین اجتماعی، مددکاری اجتماعی و آموزش می‌شود. هدف اصلی سیاست‌های اجتماعی کاهش نابرابری و بهبود رفاه انسانی است. اما بتدریج گستره‌ و دامنه‌ی سیاست‌های اجتماعی از تعریف اولیه‌ی خود فراتر رفته است و شامل مواردی چون بهداشت، تغذیه، اشتغال‌زایی و سایر خدمات دولتی می‌شود. با این تعریف، مقاله حاضر برای بیان تأثیر سیاستگذاری عمومی از منظر رفاه عمومی به بررسی سیاست‌های اجتماعی دولت ایران با تاکید بر دوره ریاست جمهوری حسن روحانی می‌پردازد. برخلاف تحقیقات بنیادی که هدف اصلی و اساسی در آن، افزایش حیطه فهم و دانش در ارتباط با یک موضوع خاص است و درآن از روش‌های کیفی از جمله روش دلفی در فرایند تحلیل استفاده می‌شود، این پژوهش یک پژوهش کاربردی است. هدف اصلی آن، آزمودن و بررسی امکان کاربرد دانش موجود است تا از این طریق قادر به ارائه راهکار برای حل مسائل خاص سیاستگذاری ازمنظر رفاه عمومی و کمک به کارگزاران جهت انجام وظایفشان باشد. نتایج آزمونهای این تحقیق که با استفاده از روش دلفی صورت گرفته، نشان می‌دهد که ضریب توافق کندال بالاتر از 4/0 قرار داشته و با توجه به کمتر بودن مقدار سطح معنی داری از 05/0 می‌توان گفت که ضریب توافقی کندال معنادار بوده است و درسطح اطمینان 95% اتفاق نظر بین خبرگان وجود داشته است. هرچه ضریب توافقی کندال به ،،یک،، نزدیک‌تر باشد، اتفاق نظر بین خبرگان بیشتر می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

• سیاست‌های اجتماعی و رفاهی
• دولت یازدهم
• اشتغال
• مشارکت سیاسی
• کشاورزی
• معیشت